woensdag 5 maart 2014

Dust to dust




Vandaag is het Aswoensdag, het begin van de vasten. Deze dag is bij vele Christenen een boetedag. Dat wil zeggen dat dit een dag is waarbij een mens zich kan bezinnen of en hoe en waar hij tegenover God en zijn medemens is te kort geschoten. Daarbij krijgen Katholieken en sommige Protestanten ook een kruisje van as. Die as is een gebruik dat reeds lang geleden aangewend werd als teken van boetedoening en van berouw. Het is gebaseerd op een uitspraak in het boek Genesis. Het deel van de bijbel dat het ontstaan van de schepping weergeeft. In vers 3.19 zegt God: “In het zweet des aanschijns zult gij brood eten, totdat gij tot de aarde wederkeert, want gij zijt van stof, en gij zult tot stof wederkeren. 

Is het opdat je deze boodschap “stof tot stof, as tot as” niet zou vergeten, dat een graffitikunstenaar in het Te Boelaerpark een grote doodskop op een nutscabine geschilderd heeft? Met een windroos en een echte roos erbij. Een windroos om in tijden van kommer en kwel het juiste pad niet te verliezen? Zou kunnen, niet? Want iedereen heeft wel eens een troebele periode. Maar waarom die rode roos dan? Met een doodshoofd zou je eerder chrysanten verwachten, toch? Tenzij de schilder iets van religieuze symboliek afweet. Want een rode roos is in godsdienstig verband een dubbelzinnig symbool. Enerzijds duidt zij op eeuwigheid, anderzijds op menselijke hartstochten. Maagdelijkheid en vruchtbaarheid, leven en dood. En dat op een cabine van 15000 volt.

Geen opmerkingen: