donderdag 12 januari 2012

Stel




Er is in de jaren na WOII in Borgerhout zóveel afgebroken, dat je bij het passeren van al die oude foto's soms bijna gaat janken. Ik weet niet waar die platgooi-drang vandaan kwam maar ik zou willen dat de verantwoordelijken met terugwerkende kracht voor het gerecht gesleept zouden kunnen worden wegens sociale-misdaden-tegen-de-menselijkheid. Veel passeerde hier al de revue: de afbraak van de Wolmolen, maar ook gangen en hoeken waarvan sommigen zoveel jaar na de sloop nog altijd littekens zijn in de buurt - wegens verder niks meer mee gedaan.

De kampioen van de miskleunen is de afbraak van het kasteel in het Te Boelaerpark. Deze foto werd genomen op 20 februari 1979. Het kasteel verkeerde toen al in verregaande staat van veronachtzaming (let op de bovenste verdieping). Stel dat de verantwoordelijken in die tijd de politieke moed hadden gehad om te investeren in de restauratie van dit kasteel. Dan zou het nu het gedroomde middelpunt zijn van het feestelijke Reuzenjaar. Maar het is dus weg.

Rest de foto. Heel mooi: de drie bejaarde dames op de voorgrond.

Meer geschiedenis over het kasteel? Hier.

foto © Agentschap Onroerend Erfgoed

4 opmerkingen:

raymanscape zei

Waw! Ik zocht al JAREN naar een foto van dit kasteeltje. Bedankt!

Als kleuter (ergens mid-jaren 70) heb ik het gebouw nog gezien toen het al stond te verkrotten (er stonden toen een soort dranghekken rond), en het oefende een bijzondere aantrekkingskracht op me uit.
Vreselijk dat men dit gebouw zo heeft laten verkrotten en afgebroken.

Een vraagje: waren de huidige lage school en kleuterschool bijgebouwen die bij dit kasteel hoorden? En zo ja, welke functie hadden die?

raymanscape zei

Mijn vraag is al beantwoord na wat dieper te graven op deze blog :)

Hans H zei

Ja, 't is hier een geschiedenis in stukken en brokken, maar met wat zoeken kom je er wel :)

Elisabeth zei

Mij is altijd verteld geweest dat de huidige kleuterschool toen paardenstallen waren of dat waar is kan ik niet bevestigen.
Het kasteeltje intrigeerde iig velen van ons scholiertjes van de toen nog aparte meisjes- en jongensschool, de verdere verkrotting bracht onze fantasie op hol. Later werd het bewoond door meerdere (achtergelaten) katjes die we met plezier hapjes toeschoven en aaiden op weg naar school.
De toenmalige burgemeester Dirk Stappaerts (VU) besliste om het te laten afbreken, hij bleek de schoonheid of de potentie niet te vatten, vreemd voor een kunsthistoricus.
Ik herinner mij trouwens ook nog een steeg waarvan de naam mij nu ontsnapt, wel ook dat steegje heeft hij, ondanks flink protest, met de grond gelijk laten maken.